Felsefenin önemli konularından biri olan ve hala en tartışılan sorulardan biri olan diyalektik idealizm, ünlü Alman filozof Hegel olarak adlandırılmaktadır. Bu makalede, “Diyalektik idealizm nedir? Örnekler nelerdir?” Sorularınızın cevabını paylaşacağız. İşte ayrıntılar…
Varoluş felsefesinin ana sorularından biri olan idealizm, varoluşun temelinin düşünüldüğünü savunuyor. Platon, Berkeley, Leibniz ve Kant gibi filozofların temsilcisi olan idealizm, Hegel ile ana gelişimini fark etti. Alman idealizminin en önemli filozoflarından biri olan Hegel, idealist filozofların görüşlerine katılmasına rağmen geliştirilecek bazı noktaların olduğunu düşündü. Materyalizmin tam tersi olan bu anti -malzeme teorisi, sadece düşünme maddesi, yani ruhun varlığı; Maddenin zihnin algısına bağlı olduğunu düşünmeye devam etti. Hegel, varlığı ve ruhu Tanrı ile tanımlayarak yeni bir teori geliştirdi: diyalektik idealizm.
Diyalektik nedir?
Diyalektik düşünce Hegel tarafından geliştirildi.
Diyalektik idealizmi anlamak ancak kavramların kökenine inerek mümkün olacaktır. Diyalektik düşünce, Hegel tarafından geliştirilen ancak Platon’a kökenli olan bir akıl yürütme biçimidir. Platon’un metinlerinde sık sık gördüğümüz gibi, bu çelişkilerin egemen olduğu bir diyalogdur. Hegel’in diyalektik kavramına dönüşmesi, diyalektik düşüncenin babası olarak bilinen aşağıdaki Heraklitos kelimesinden kaynaklanmaktadır: “Aynı nehir iki kez yıkanmaz.” İlk kez Hegel tarafından ilk kez bu vaate dayanan bir düşünce sistemi olan diyalektik, felsefi bir yöntem olarak kullanıldı.
Daha sonra, önemli tartışmaların önde gelen rolü olan bu kavram, Marx tarafından Hegel’in tam tersi olarak kullanıldı. Kendi sözleriyle, baş aşağı dönen Marx ”, düşünce temelinde, maddenin temelinde bir teori geliştirir. Bugün Marksist felsefe, Marx ve Engels’in görüşlerine dayanan diyalektik materyalizm olarak da adlandırılır.
Diyalektik idealizm nedir?
Diyalektiği bir araya getiren Hegel’in felsefi sistemi, diyalektik idealizmi bir araya getiren diyalektik idealizm olarak adlandırılır. Hegel’e göre, varlığın kökeni olan düşünceler diyalektik bir süreçten sonra oluşur. Formasyonlarının aşamaları tez-antitez-sentez şeklinde gerçekleşir. Ancak Hegel’i diğer idealistlerden ayıran ana nokta, diyalektik idealizmde varoluşun kökeninin düşünce olmamasıdır. Hegel, gerçek varlığın düşünüldüğünü kabul eder.
Sırasıyla kısaca koymak; Varlık, yokluk ve oluşum süreci kabul edilir. Varoluşun muhalefetini bulmak için dünyanın bilincine ulaştığında da kendini bulur. Hegel’e göre, düşünce, tarih, mantık, siyaset, din vb. Alanların her biri bu süreçte gelişmiştir. Sadece mutlak geist’e, yani ruha ulaşarak mümkündür. Burada, ruhun adına esasen Tanrı denir. Çünkü Hegel’e göre, insanın ana başlangıcı sadece Tanrı’ya geldikten sonra gerçekleşecek.
Diyalektik idealizm örnekleri
Hegel’in felsefesine göre, her şey her şeyin fikridir.
Diyalektik idealizmin savunmasını anlamak için, tez-antitez-sentezinin üçlüsünü örneklerle açıklayalım. Buna göre:
İdealler sadece insanın zihninde bir kavram olarak bulunur. (Tez) İdealleri gerçekleştirmek için doğa ile temasa geçmelidir. Fakat bu aşamada, fikir kendi özünden yabancılaşır. Son aşamada, insan mutlak ruhun ruhuna ulaşmak için bilincin üzerindeki kurumların yardımıyla kendini fark eder. (Sentez) Burada bahsedilen kurumların sanat, din, felsefe veya devlet benzeri yapılarıdır. Kısacası, bu süreç çelişkilerin diyalektik düşüncenin bir sonucu olarak ana idealleri değiştirdiği veya yok ettiği sonucuna varmaktadır. Hegel örneğine göre, bir çiçek tomurcuğu tomurcuk. Tomurcuk çiçeği büyür ve sonra ölür. Ancak ölü çiçek yeni bir tohumla canlanabilir. İkinci örneği desteklemek için tez, antitez ve sentez adımlarına başka bir netlik getirelim. Hegel’in felsefesine göre, her şey her şeyin fikridir. Fikirler aracılığıyla bir kavram olmaktan vazgeçer ve kendini önemli ölçüde gösterir. Başka bir deyişle, dünyada gördüğümüz her şey, dünyanın kendisi de dahil olmak üzere aslında zihinseldir. Tıpkı bir çiçek, bir çiçeğin ölümünden sonra farklı bir tohumla canlanırken, insan Tanrı’ya döndüğünde (Hegel için Varlık ve Ruh) tekrar başlayacaktır.
Örneklerden görülebileceği gibi, Hegel için tüm varlığımız bir fikrin sonucudur. Diyalektik idealizmin ana savunması sadece bir kavram olarak açıklanabilir, asla kaybolmayacaktır, ancak gerçekte The World of Sense adlı yeri yoktur. Doğada hiçbir şey kalıcı olamaz. Ancak, muhalefetini içeren döngülerde gerçekleşir ve sonsuza dek değişmeye devam eder. Mutlak Geiste’ye ulaştıktan sonra döngünün sonu mümkün olacaktır.
Diyalektik idealizm ve diyalektik materyalizm
Diyalektik idealizm bir zorluk, karmaşık ve sağlam kavrayıştır. Bununla birlikte, her bir düşünce akışında olduğu gibi, diyalektik idealizmin yanlış olduğu argümanının göz ardı edilemeyeceği görüşünün varlığı. Daha önce de belirtildiği gibi, Karl Marx Hegel’in tez-antitez-sentez üçlüsü aldı ve “baş aşağı” yöntemini uyguladı ve maddi gerçekliğe ulaşmaya çalıştı. Kendi sözleriyle, Hegel’in diyalektik idealizminin tam tersi olan diyalektik materyalizm geliştirdi.
Diyalektik materyalizm, kavramların maddi gerçeklikler tarafından oluşturulduğunu ve maddi değişkenlik sürecinde geliştiğini savunur. Marx’a göre, ana konu ruh ya da ruh değil, maddi ve fiziksel güçlerdir. Bu savunma ve materyalist felsefeyi destekleyen diğer teorilerin aksine, Marx diyalektik akıl yürütme yöntemini seçti. Böylece, çelişkilerin ve çelişkilerin sentezleri varoluşa dönüşerek ilerlemeye devam etmektedir. Kısacası, insanlar arasında savunulan belirli görüşlerin, yasaların veya ideolojilerin muhalefet ve çelişkileri; Sosyal yapıların oluşumunda öncü rol oynar.
Varoluş felsefesinin önemli sorunları olan diyalektik idealizmin ve diyalektik materyalizmin muhalefetini anlamak için her iki görüş de ayrıntılı olarak incelenmeli ve egemen olmalıdır. Çünkü felsefi hareketlerin her biri çok geniş bir düşünce tarihinin bir sonucu olarak gösterilmiştir. Görüldüğü gibi, diyalektik idealizm yöntemi olarak düşünülmesi bile, ancak Platon’dan Hegel’e bir akıl yürütme uygulamasıyla mümkün oldu.
Bir yanıt bırakın