Birçok insan Yunan mitolojisindeki Ikarus’un anlatısından derinden etkilendi ve bu anlatı çoğu insanın düşünmesine yol açtı. İnsanlığın Ikarus’un ölümünün bir yönü olmasının yanı sıra, bana insanlığı hayattaki birçok şeyin sorgulanması gerektiğini hatırlatıyor. Ikarus’un hikayesi sadece nesilden nesile aktarılmadı; Sinema, resim, tiyatro, şiir ve hatta psikolojinin konusu olmuştur. Bunun nedeni, aslında tüm insanlarda potansiyel bir Ikarus olması, ancak çok azının kendi dengesini bularak Ikarus gibi üzücü bir sonu olmamasıdır. Bu içerikte psikolojiye Ikarus sendromunu dahil edeceğiz, her şeyin başlangıç noktası olan Ikarus’un hikayesine döneceğiz.
Daidalus Kimdir?
Daidalus ve Ikarus
Ikarus’un hikayesini daha iyi anlamak için, her şeyden önce babası Daidalus hakkında bilgi sahibi olmanız gerekir. Bazı kaynaklarda, Daidalos veya Deadalos olarak da bilinen Daidalus, isminin adını veren, “ustaca işlenmiş veya işlev gören” anlamına gelen Atinalı bir zanaatkar ve sanatçıdır.
Daidalus’un hikayesi
Daidalus, çeşitli mekanik araçların yanı sıra mimari ve heykeltıraş yapabilen ve geliştirebilen bir ustadır. Öyle ki, Platon’un Menon diyalogunda bahsedilen canlı heykeller Daidalus tarafından yaratıldı.
Daha sonra Daidalus Girit’e yerleşti ve bir süre sonra Giritli bir kadın olan oğlu Ikarus’u aldı. Girit’te kaldığı süre boyunca birçok etkinliğe katılan Daidalus, Kraliçe Pasiphae’ye aşık olduğu boğa ile eşleşmek için bir mekanizma icat etti. Bu çekilişten sonra, Kraliçe Boğa’dan hamile kaldı ve Minotauros adında bir yarım insan yarısı -bull çocuk doğurdu.
Minotauros doğduktan sonra, Kral Minos Daidalus’tan Minotauros’un hapsedilebileceği bir labirent yapmasını ister. Böylece, her yıl 7 kadın ve 7 erkek labirentle kapalı olan Minotauros’a feda edilir. Ancak Atheni’den insanlar zamanla bu durumdan rahatsız olacaklar. İnsanların sesi olarak öne çıkan Theseus, Labirent’e girerek Minotauros’u öldüreceğini ilan ediyor, ancak Theseus bir sorunla karşı karşıya. Karmaşık bir mekanizma ile labirentten nasıl geri döneceği hakkında hiçbir fikri yok.
Daidalus, Kral’ın kızı Ariadne’ye labirentle bir ipucu verdi. Böylece, Ariadne’den aldığı bilgiler ışığında, Theseus Minotauros’u öldürür ve labirentten çıkar. Bununla birlikte, Daidalus’un Theseus’un başarısının arkasında bir parmağı olduğunu duyan kral, aynı labirentte zanaatkar ve oğlu Ikarus’u kapatarak onları kınadı.
Ikarus ve Daidalus’un labirentten kaçışı
Ikarus’un hikayesi aslında hapsedildiği labirentte başlar. Babası Daidalus ve Ikarus uzun süre labirente mahkum edilir. Ama bir süre sonra Daidalus’un zihni harika bir fikir geliyor. Daidalus’a göre, bal mumu ve tüy kullanan kuşlara benzer bir kanat yapmak, labirentten kaçmanın tek yoludur.
Aklına gelen dahi fikrini ustalıkla çalışmaya başlayan Daidalus, tüyleri tahta bir iskelet üzerine uzatır ve bir balmumu ile birlikte sabitler. Hem kendisi hem de oğlu kanatları olan Daidalus, kanatları bitirdiğinde labirentten kaçmanın zamanı geldiğini fark eder.
Uçmaya başlamadan hemen önce Daidalus, Daidalus’un oğlu Ikarus’un kanatları dikkatle kullanması gerektiğini söyler. Çünkü bu kanatların kullanımı Nietzsche’nin diyalektik dengesini tam olarak anlamayı gerektirir. Çok yüksekten uçan güneş kanatları eritme riskine sahiptir, çok düşük uçarken okyanusun neminden dolayı kanatların ağırlığını kaybetme riskini taşır. Bu nedenle Ikarus bir dengede uçmalıdır.
Uçmaya başladıkları anda Ikarus babasının uyarılarını görmezden gelir. Uçmanın sarhoşluğu nedeniyle, güneşe çok yakın uçmaya başlar. Bununla birlikte, Helios, Güneş Tanrısı, Ikarus’un uçuşunu ona karşı bir saygısızlık kadar yüksek bir şekilde görür. Bu nedenle, Ikarus yükseldikçe, güneş ışınları kanatları eriterek balmumu eritir. Kanatları eriyen Ikarus denize düşer. Suda yüzen bir tüy yığını altında kaybolan Ikarus, düştüğü yere boğarak ölür.
Ikarus kompleksi nedir?
Psikolojide Ikarus sendromu kavramı ilk olarak Henry Murray tarafından tanıtıldı.
Ikarus kompleksi terimi ilk olarak Henry A. Murray tarafından psikanaliz ve kişilik teorisinde kullanıldı. Kompleks, son derece iddialı kişiliği ve kendi başarılarını alan insanları tanımlamak için kullanılan bir terimdir. Kısacası, Ikarus kompleksi Ikarus gibi sıradan ölümlülerin yapamayacağını varsaymaya başlar.
Hükümet liderleri, CEO’lar ve Hollywood yıldızları; Bu sendromun ortak kurbanlarıdır, bu da genellikle toplumda işten çıkarılma, aşağılanma veya hapis cezasına neden olur. Ikarus kompleksi, aşağıdaki özelliklerin birkaçı veya tamamına sahip bir kişilik türü olarak kendini gösterir:
Dikkat ve hayranlık odak noktası olarak hizmet eden narsistik davranışlar, geleceğin geçmiş veya şimdiki tarafından kısıtlanmadığı ve hiçbir hedefe erişilemediğine ve gelecekte “etki ve yanma” nın geleceğin “etki ve yanma” nın düşme beklentisi, çok su imajıyla bağlantılı olarak duygusal bir cazibe veya ateşe hayran kalır.
Bazıları ne olduklarını görmek için ne olduğunu bildiğini iddia ediyor. Acı çekenler bu yüksekliklere ulaştıktan sonra daha yüksek heyecan arıyorlar. Bu heyecanın en büyüğü, kaybolmalarının bilinçsizce yumurtalardan çıkmasıdır. Murray’e göre, bu kompleksin bazı sonuçları aşağıdaki gibidir:
Ölümsüzlük veya diriliş için bir özlem gören Oidipus kompleksi, Peter Pan Sendromu, kadınları narsisistik kazançlar için kullanılacak bir nesne olarak görüyor.
Tarih ve Ikarus Kompleksi’ndeki insanlar
Ikarus sendromu ile tarihten insanlar
Tarihte ünlü insanların devasa egosu bir tür deformite olarak görülür. Söz konusu olan bu devasa ego, kendi kendini sınırlama noktasına gelen malign bir hastalık olarak tanımlanır. Bu yüzden herkes tarafından bilinen birçok insan süpernova gibidir, bir yıldızın ölümünden önce meydana gelen büyük bir patlama.
Ikarus kompleksi, bu tür inşaatları karakterize etmek için psikoterapist Henry A. Murray tarafından icat edildi. Böyle narsisistik büyüklüğe sahip ve örnek olarak verilebilen bazı tarihsel figürler aşağıdaki gibidir:
James Deanmlarlon Brandoorson Wellesjanis Joplincharlie Sheenhitleridi Aminstalinpapa Doc Duvalieraugusto Pinochetdonald Trump
Henry A. Murray tarafından öne sürülen Ikarus kompleksi, hem bu tür tarihsel figürlerin ani yükselişini hem de ani düşüşü açıklayacak temellere sahiptir.
Birdman filmi ve Ikarus kompleksi
Birdman – Riggan Thompson
Ikarus kompleksi için en iyi örneklerden biri, ödül kazanan bir film olan Birdman. Filmin ana karakteri olan Riggan Thompson, Ikarus kompleksine sahip bir kişinin en kapsamlı ve nüans temsillerinden biridir.
Ikarus kompleksi olan insanlar genellikle narsisizm ve ölümsüzlük için güçlü bir özlem gibi özelliklere sahiptir. Bu insanlar sürekli olarak sınırlarını gerçekleştirmek için mücadele ediyorlar ve bu süreçte genellikle başkalarına zarar veren eylemler yapma riskini alıyorlar.
Aynı zamanda, bu insanlar genellikle başarı ve başarı arzusu arasında muazzam bir dengesizlik olduğunu görürler. Böylece, idealize edilmiş hedefleri ve gerçekleri arasında önemli bir boşluk olduğunu gösteren çeşitli zihinsel kavgalarda bulunurlar. Bütün bunlar, Ikarus kompleksi olan insanların hedeflerinin başarısız olma riskini arttırır.
Film boyunca Riggan, kibir ve sanatsal bütünlüğü ile itibarı ve kendi varlığı ile derinlemesine bir mücadeleye girer. Tabii ki, Riggan’ın Ikarus kompleksi bunlarla sınırlı değil. Riggan karakteri film boyunca narsisistik davranışlar sergiliyor ve yükselişe olan inanca yapışıyor.
Riggan’ın Ikarus kompleksi
Kendi başına bir araya gelen oyun, Riggan’ın soluk itibarı dışında bir şey olarak görülmeyi umuyor, film boyunca en çok ait olan şey. Riggan bir sanatçı olarak görünmek, ölmeden önce ne yaptığını bilmek ve her ikisi de uçağa düşerse George Clooney tarafından gölgede olmaktan kaçınmak istiyor. Tüm parasını, zamanını ve enerjisini Carver’ın inşasına yatırıyor. Ancak bunun nedeni, sadece eleştirmen tarafından onu güçlendirme veya adama gücüyle başarısız olduğundan emin olmaktır.
Karakterin dikkatinin ve hayranlığının odak noktası olarak hizmet eden narsisistik davranışlar, tüm Riggan’ın yıkımının odak noktasıdır. Narsisistik davranışlar onu zihinsel olarak bölüyor ve sahneye vurarak intihar ediyor. Bu, ironik söndürülmüş itibarını yeniden ele geçirecek bir medya şovuna dönüşüyor.
Bu noktada, Riggan’ın geleceği bir döngüsel olarak gördüğünü ve “viral” statüsünün modası geçmiş olduğu yere döneceğini iddia etmek mümkündür.
Öte yandan, karakterin karakterin yükselişi özelliği olduğu görünür bir gerçektir. Filmin birçok sahnesinde yükselen, hava yüzen ve uçma fantezileri olduğu görülen Riggan, yerçekimi yasalarının üstesinden geldiğine inanıyor.
Ikarus’tan çıkarılacak kurs
Hikayenin klasik sonucu, risk almanın istenmeyen etkileri olabileceğinden, hırslara karşı dikkatli olmaktır. Ancak, Ikarus’tan öğrenilecek birçok farklı kurs var.
Hırs her zaman gurur duygusu ile motive olmaz. Ikarus neden bu kadar yükseldi? Sadece tahmin edebiliriz; Belki de güneşe dokunmanın nasıl bir şey olduğunu deneyimlemeye istekli olması olabilir.
Belki de Ikarus düşünüldüğü kadar motive değildi ve belki de çok yüksek uçtu. Ikarus, rüzgarla uçmanın zevkine ve coşkusuna o kadar dalmıştı ve güneş yüzünü saçlarında ısınıyor, böylece nereye gittiğini unuttu. Belki de karanlıkta soğuk bir taş labirentte uzun bir süre sonra, o sıcaklığın mutluluğunu hissedeceğini umuyordu. Ikarus’u suçlamak gerçekten mümkün mü?
Girit adasında mahsur kalan Ikarus, korkunç bir kaderden kaçmaya çalışıyordu. Tabii ki kaçmanın çeşitli yolları var. Bazıları için özgürlük fiziksel oyunculuk meselesidir.
Ikarus artık hapsedilmedi veya bir kuleye kapanmadı, ama yine de daha fazlasını istedi. Bu bir açgözlülük mi yoksa aptallık mıydı? Belki de vücudu Ikarus için yetersizdi. Ikarus belki de ruhunun özgür olması gerekiyordu ve bunun için bir güzelliğe kaçmak zorunda kaldı. Böylece Ikarus, daha önce gördüğü her şeyden daha parlak ve daha saftı çünkü güneşe ulaşmayı seçti. Sonuç olarak, Ikarus bir egoist yerine belki de idealistti ve eğer uçma şansımız olsaydı, uçma şansımız olsaydı kendimize ne yapacağımızı sormamızı sağladı.
Sizin için benzersiz bir önerimiz var: Stanford Hapishane Deneyi
Bir yanıt bırakın