Orta Çağ’ın Engizisyon Mekanizması şefkatin ne olduğunu bilmiyordu. Bu dönemde, rakipler acımasızca sorgulandı, işkence gördü ve hatta kazıkta yakıldı. 500 yıldan fazla süren bu süreçte, kilise Galileo Galilei gibi önde gelen bilim adamları da dahil olmak üzere “bozulabilir” ile mücadele etti. Kutsal Engizisyonun işkence enstrümanları, kilisenin çeşitli organizmaları tarafından sapmalara işkence etmek için kullanılan araçlardı. Peki bu Engizisyon işkenceleri nelerdi? Şimdi bu korkunç ve insanlık dışı işkence yöntemlerini sizinle paylaşacağız.
Kutsal Engizisyon, 1478’den 1834’e kadar süren bir kurumdu. Kastilya Kralı II. Ferdinand ve Aragon Isabela’nın yöneticileri tarafından bilinen bu kurumun temel hedefleri, İspanyol yönetimi sırasında Katolik inancını korumak ve Papa tarafından uygulanan Orta Çağ Engizisyonu’nu sona erdirmekti.
Yaklaşık 350 yıl boyunca 150.000’den fazla kişi zulüm gördü ve mahkemeden sonra yaklaşık 5.000 kişi idam edildi. Bunu yapmak için, bu işkence yöntemlerini ve onlar için geliştirilen cihazlar kullandılar.
İşkence araçları ve yöntemleri
İspanyol Engizisyonu sırasında işkence teknikleri istenen amacın amacına göre değişir. Kurbanı öldürmek için bilgi almak için yaygın olarak kullanıldı. Bu teknikleri korkunç bir şekilde acı verici hale getirdi. Bununla birlikte, bu tekniklerin neredeyse hiçbiri ölümcül değildi.
Bu operasyonlarda kullanılan araçlar, kurbanı aktive etmede çok etkiliydi ve onu çok acı çekti. Farklı araçların kullanımı uygulanan işkence türüne bağlıydı.
İşkence masası
Engizisyon işkence – işkence masası
İşkence masası, mahkumlardan bilgi almak için Engizisyon tarafından kullanılan en karmaşık sistemdi. Raf, halatlara ve zincirlere bağlı dönen silindirlere sahip dikdörtgen bir ahşap figürdü. Bunlar işkence edilen nesnenin yapıldığı ahşap tahtalarla genişletildi. Bu masada, kurbanın bilekleri üst katta ve ayak bilekleri gerildi. Bu sistem işkence sırasında şiddetli ağrıya neden oldu. Bu işkence sistemi genellikle eklem çıkıklarına neden olur.
Kurbanın ayakları, gerilmiş dikişler kullanılarak mekanizmanın tabanına bağlandı. İşkence gören adam mekanizmanın yanında yatıyordu ve bilekleri rafın üzerindeki zincirlere bağlıydı.
Teker
Engizisyon işkence – tekerlek
Bu yöntemde, mahkum bir çarmıha veya bir sıraya bağlıydı ve kemikleri ölmeyecek şekilde ezilecekti. Sonra bir tekerleğe yerleştirildi ve eklemlere ulaşıldı. Sonunda, tekerlek çıkarılacaktı. Bu tekniğin farklı varyasyonları uygulandı. Bu dönemde insanları boğmak için bazı özel araçlar vardı. Engizisyon zamanında, modern araçlar yerine ilkel araçlar kullanıldı.
Kaput
Engizisyon İşkenceleri – Kaput
Bu işkence araçlarından biri Hood’du. Kaputta, kurban dökülmeden önce yüzüne bir bez yerleştirildi. Genellikle su doğrudan kurbanın ağzına yerleştirildi. Çoğu durumda, insanların ayaklarını ve ellerini hücre kancalarıyla bağlamak için iplere ekstra bir destek sağlandı. Bu onları harekete geçirdi ve işkenceyi kolaylaştırdı. “Denizaltı olarak da adlandırılan bu işkence yöntemi, Engizisyon İşkence’de sıklıkla kullanılmıştır.
Bu yöntemi uygulamak için kişi hareketsiz olduktan sonra su ile dolduruldu. Hareket, kişinin boğulmuş hissetmesine neden oldu. Su her kurbanın ağzına döküldüğünde, kendisine sorular soruldu. Mağdur cevap vermeyi reddettiyse, işkence süreci devam edecekti.
Ahşap vinç
Engizisyon işkence – ahşap vinç
İnsanları asmak için bir tür vinç görevi gören bazı işkence yöntemleri geliştirilmiştir. Bu neden için genellikle ahşap bir yapı kullanılmıştır. Vinç üstünde bir ip bağlandı ve bu ip ile fedakarlık kaldırılacaktı. Kaldırılan fedakarlık sert bir şekilde yere bırakıldı, ancak vücut yerle temas etmeyecekti. Bu, kurbanın sırayla kemikleri ve eklemleri kırmasına neden olur.
Küçük Araçlar
Engizisyon İşkenceleri – Küçük Araçlar
Engizisyonda kullanılan işkence yöntemlerinin çoğu genellikle kurbanın yaşadığı ağrıyı daha da artıran daha küçük araçlarla yapıldı. Kurbanların tırnaklarını kırmak için özel cımbızlar ve geleneksel işkence yöntemleri de cildi yakmak için mumlar ve meşalelerle tercih edildi.
Engizisyon sakinleri acımasız ve insanlık dışı olsa da, tüm kurbanlar bu sert uygulamalara tabi tutulmadı. Bu işkence yöntemleri soruşturmalarda kullanıldı, ancak katı düzenlemeler vardı. Ana kural, işkencenin ancak işkence gören kişinin kiliseye karşı suçların geri alınamaz bir mahkumiyetine karışması durumunda gerçekleştirilebilmesiydi.
Genel olarak, Engizisyon sırasında işkence görenler kalıcı hasar olmamalıdır. Yetkililer tarafından dayatılan ama asla takip etmeyen kural buydu. Buna ek olarak, sadece sağlıklı erkekler ve kadınlar, yetişkinler ve ciddi sağlık sorunları işkence edilebilir. İspanyol Engizisyonu da arka arkaya 15 dakikadan fazla işkence gören herhangi bir kişinin yasakladı. Soruşturmanın her 15 dakikada bir durdurulması gerekiyordu ve suçun ağırlığına göre kişi işkence görebilir veya hapse gönderilebilirdi. Bununla birlikte, işkencenin nötr olduğuna inanılan doktorlar tarafından takip edilmesi gerekiyordu.
Engizisyon ile ilgileniyorsanız, Engizisyon’da denenen düşünürler sizin içindir!
Bir yanıt bırakın