Mutlakiyetçilik Nedir?
Mutlakiyetçilik, bir hükümdarın yasama, yürütme ve yargı yetkilerine sahip olduğu bir hükümet şeklidir. Bu sistemde hükümdar devletin tek ve en üst otoritesidir. Yöneticinin yasama, yürütme ve hatta yargı yetkisi vardır. Mutlakiyetçilik 16. yüzyılın sonlarında Fransa’da ortaya çıktı. Bu dönemde Fransa Kralı XIV.Louis. Louis mutlakiyetçi bir hükümet biçimi kurdu ve devletin tüm yetkilerini kendi elinde topladı. XIV. Louis bu yönetim biçimini “Devlet benimdir” sözleriyle özetlemişti. Mutlakiyetçilik 17. ve 18. yüzyıllarda Avrupa’nın birçok ülkesinde yaygınlaştı. Bu dönemde İngiltere, İspanya, Avusturya, Rusya ve Prusya gibi ülkelerde mutlakiyetçi yönetim biçimleri kuruldu.
Mutlakiyetçiliğin Özellikleri
Mutlakiyetçiliğin temel özellikleri şunlardır: Yasama, yürütme ve yargı güçleri monarkta yoğunlaşmıştır. Monark devletin tek ve en yüksek otoritesidir. Monark kanunlar yapabilir, değiştirebilir ve yürürlükten kaldırabilir. Monark vergi koyabilir, değiştirebilir ve yürürlükten kaldırabilir. Monark orduyu ve polisi yönetir. Monark yargı sistemini kontrol eder.
Mutlakiyetçiliğin Nedenleri
Mutlakiyetçiliğin ortaya çıkmasında ve yayılmasında çeşitli nedenler etkili olmuştur. Bu nedenlerden bazıları şunlardır: Feodalizmin zayıflaması, Merkezi otoritenin güçlenmesi, Ticaret ve sanayinin gelişmesi, Avrupa’daki din savaşları.
Mutlakiyetçiliğin Sonuçları
Mutlakiyetçiliğin Avrupa’da önemli sonuçları oldu. Bu sonuçlardan bazıları şunlardır: Devletin merkezileşmesi, ekonomik kalkınmanın hızlanması, bilim ve teknolojinin gelişmesi, Avrupa’nın dünya siyasetinde güçlenmesi.
Mutlakiyetçiliğe Yönelik Eleştiriler
Mutlakiyetçilik birçok eleştiriye maruz kalmıştır. Bu eleştirilerden bazıları şunlardır: Hükümdarın sınırsız yetkisi bireysel özgürlüklerin kısıtlanmasına neden olmuştur. Mutlakiyetçi yönetim biçimleri genellikle baskıcı ve otoriter olmuştur. Mutlakiyetçi yönetim biçimleri, halka rağmen iktidara gelen hükümdarlar tarafından kurulmuştur.
Mutlakiyetçiliğin Sonu
Mutlakiyetçilik, 18. yüzyılda Fransız Devrimi ile Avrupa’da sona ermeye başladı. Fransız Devrimi ile birlikte halk egemenliği ve demokrasi ilkeleri ön plana çıktı. Bu gelişmeler mutlakiyetçiliğin yerini daha demokratik yönetim biçimlerinin almasına neden oldu.
Türkiye’de mutlakiyetçilik
Türkiye’de mutlakiyetçilik, 17. yüzyıldan 20. yüzyılın başına kadar süren bir dönemdir. Bu dönemde çeşitli padişahlar Osmanlı İmparatorluğu’nu mutlakiyetçi bir yönetim biçimiyle yönettiler. Osmanlı İmparatorluğu’nda mutlakiyetçiliğin en önemli temsilcisi Kanuni Sultan Süleyman’dı. Kanuni Sultan Süleyman, “Kanuni” lakabıyla bilinen bir hükümdardı. Kanuni Sultan Süleyman döneminde Osmanlı İmparatorluğu’nun sınırları en geniş sınırlarına ulaştı. Osmanlı İmparatorluğu’ndaki mutlakiyetçilik, 19. yüzyılda Tanzimat Dönemi’yle birlikte kademeli olarak sona ermeye başladı. Tanzimat Dönemi’nde Osmanlı İmparatorluğu’nda bir dizi reform yapıldı. Bu reformlar, mutlakiyetçiliğin daha demokratik yönetim biçimleriyle değiştirilmesine katkıda bulundu.
Çözüm
Mutlakiyetçilik, 16. yüzyıldan 18. yüzyıla kadar Avrupa’da yaygın olan bir yönetim biçimidir. Bu sistemde, monark devletin tek ve en yüksek otoritesidir. Mutlakiyetçilik, bireysel özgürlüklerin kısıtlanmasına ve baskıcı hükümetlere yol açmıştır.
Bir yanıt bırakın